ไปร่วมงานแต่งงาน แบบชาวบังกลาเทศ

วันนี้ต้องไปร่วมงานแต่งของทางญาติฝ่ายสามี ตื่นเต้นมาก ก็อยากเห็นกับตามเหมือนกันว่าเค้าจัดงานกันยังไง

พอไปถึงในงาน ตื่นเต้นสุดๆ ชอบมาก ๆ หันไปทางไหน ก็มีแต่คนเค้าแต่งตัวสวย ๆ ส่วนมากจะแต่งชุดซาหรี่กัน คือเรียกได้ว่าเต็มยศเลย ตั้งชุดทั้งเครื่องประดับ สวยแบบสาวภารตะ ก็จะเหมือนกับชาวอินเดีย แต่วิธีการจัดงานจะแตกต่างไป เนื่องจาก ชาวอินเดียส่วนมากจะนับถือศาสนาฮินดู แต่ชาวบังกลาเทศจะนับถือศาสนาอิสลาม จึงมีพิธีการที่แตกต่างไปบ้าง

หลังจากเคลิ้มกับการนั่งมองชาวบ้าน ก็ได้ยินเสียเค้าตะโกนโหวกเวก ไอ้เราไม่รู้เรื่องตกใจ วิ่งไปดู อ้อ เจ้าสาวกับเจ้าบ่าว มาถึงในงาน เห็นแล้วก็ โห.... เค้าลงทุนมาส่งเจ้าสาวกับเจ้าบ่าวด้วยรถลีมูซีน ยาวบื๊ด อย่างกับรถบัส พอเจ้าสาวลงจากรถ ก็โห.... อีกรอบ ชุดสวยมาก ๆ หรูหรา สุด ๆ เจ้าสาวมาในชุดสีแดงสดพร้อมกับเครื่องประดับเต็มยสแบบเจ้าสาวอินเดีย ตั้งแต่หัวจรดเท้าเลย

แต่สังเกตสีหน้าเจ้าไม่ยิ้มเลย เป็นบ้านเราเหรอ แฉ่งเลย ... ยิ้มแฉ่ง คงนึกภาพออก ไอ้เราก็คิดไปเองว่า โดนบังคับแต่งงานป่าวเนี่ย ทั้งเจ้าบ่าวเจ้าสาวเลย

งานก็ดำเนินไปเรื่อยๆ เจ้าบ่าวก็นั่งอยู่ชั้นล่าง เจ้าสาวนั่งอยู่ชั้นบน หลังจากทำพิธีแต่งงาน ญาติก็จะถยอยถ่ายรูปกับเจ้าบ่าวเจ้าสาว เค้ายังไม่นำทั้งคู่มานั่งด้วยกันนะคะ โน่นใกล้เลิกงาน ถึงจะส่งเจ้าสาวลงมานั่งอยู่ชั้นล่างกับเจ้าบ่าวและญาติ

ดิฉันอยู่จนงานเลิกเลยค่ะ ตอนท้ายได้บทสรุปว่าทำไมสองคนหน้างอจังเลย พองานใกล้เลิก ก่อนจะมีการส่งเจ้าสาวกับเจ้าบ่าวขึ้นรถ ก็จะพาเจ้าสาวลงมาชั้นล่าง ทำพิธีจดทะเบียน และเจ้าบ่าวก็คล้องพวกมาลัย ให้เจ้าสาวหลังเซ็นต์จดทะเบียนกัน เท่านั้นแหละ ร้องไห้กันเหมือนกับจะขาดใจ

ดิฉันก็ถามญาติ ๆว่าร้องกันทำไม ส่วนมากจะเป็นพ่อแม่พี่น้องที่สนิทกันน่ะค่ะที่ร้องไห้ คือวันแต่งงานจะเป็นวันที่เจ้าสาวเศร้ามาก ๆ เพราะจะต้องจากบ้านไปอยู่กับคนอื่น คือเท่ากับยกลูกให้คนอื่นไปเลยน่ะค่ะ นาน ๆจะได้กลับมาเยี่ยมบ้านซักที ส่วนเจ้าสาวก็จะต้องไปปรนิบัติพ่อแม่สามี เสมือนพ่อแม่ของตนเอง

เฮ้อ... ผ่านไปอีกวันได้รู้ได้เห็นชาวบังกลาเทศเค้าแต่งงานกันแบบนี้เอง หรือบางคนอาจจะมีอะไรที่แตกต่างไป ดิฉันก็ทราบเหมือนกัน ก็เพิ่งจะเห็นงานแรกนี่แหละค่ะ เลยนำมาเล่าสู่กันฟัง